بالاترین انعام الهی و هدیه آسمانی و غیبی،همین قرآن است،اما چگونه باید با آن رفتار کنیم تا بتوانیم از آن بهره‌مند شویم.

در احوالات پدر مرحوم شیخ جعفر شوشتـری رحمة الله‌ علیه آورده‌اند که پسر نابینایی را نـزد ایشان آوردند،ایشان هم دست روی چشم بچه گذاشتند و مشغول خواندن سوره حمد شدند، مقداری که خوانده بودند،بچه گفته بودبابا،از میان انگشتان آقا می‌بینم؛و وقتی که حمد تمام شده بود،همه‌ جا و همه‌ چیز را کاملاً دیده بود.

عده‌ای از افراد سطحی‌نگر در محضر علامه ملاخلیل قزوینی رحمةالله‌ علیه بودند،گفتند قضیه‌ حضرت داوود علیه‌السلام که خداوند در قرآن می‌فرماید:

«وألنّا له‌الحدید»آهن را برای او نرم نمودیم،این بوده که خداوند نحوه‌ ساختن کوره‌ آهنگری و ذوب آهن را به حضرت داوود علیه‌السلام الهام نمود تا او آهن را درکوره‌ آتش بگذاردتا ملایم و انعطاف‌پذیر باشد.

مرحوم قزوینی فرمود:

او که پیغمبر خـدا بـود و شما بعید می‌دانید که آهن در دست او نـرم و به اختیار او باشد؛این‌ که چیزی نیست،از بنده هم که پیغمبر نیستم،این ‌کار ساخته است.